Dag 5: 29 juli - van Walwick naar Heddon-on-the-Wall - 30 km
De voorlaatste en meteen de langste etappe betekent 8 uur in uitgestrekte velden lopen, eindeloze einders onder een koepel van wolkendekens waar de zon geen kans krijgt om door te breken. Van de Hadrian Wall is er sedert gisteren na het verlaten van het kliffenlandschap geen spoor meer, enkel hier en daar herinnert een bultige rug in het landschap aan de plaats waar de Wall stond.
Integendeel, in de overtuiging het oorspronkelijk traject van de Wall zoveel mogelijk intrinsiek te volgen, begaat men de vergissing dat de originele militaire verbindingsweg langs de forten en torens in moderner tijden verbasterd is tot een provinciale speedway tussen Carlisle en Newcastle met continu geraas van strijdrossende PK's. Denk Hadrianus weg en je zou zo het landschap naar Normandië kunnen vertalen, wiegende velden en open sky (zonder de autobaan ernaast).
Nee, we hebben het hier wel gehad met wat de Wall moet voorstellen. Enkel de ca. 50 km van het middengedeelte loont de verplaatsing waard, de eerste 2 dagen vanaf Bownes aan zee over Carlisle tot Banks moet je zelf een Wall fantaseren, evenals de 2 laatste dagen tot Newcastle: geen steen die je aan de Hadrian Wall doet herinneren, buiten enkele infoborden over hoe het geweest moet zijn.
En nee, ,als het zo zit, dan stel ik voor dat de baan van Brugge naar Maldegem ook een wandelpad met World Heritage faam zou mogen zijn, want wellicht ook romeinse heirbaan in een ver verleden.
De Hadrianus Wall is een begrip uit een lang vervlogen tijd en zoals met alles wat herinnering is, let it rest in peace. De rest is een clever opgezet National Heritage masterplan.
De laatste stukjes Hadrian Wall, net buiten Humshaugh
De gracht die bij de Hadrian Wall hoorde, nog duidelijk in het landschap
Ergens aan de einder het einddoel Newcastle na 130 km
Scoons, vette energiebom
Vindobala ? Where ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten