Dag 4 – 28 juli 2016 : Van Melkridge naar Walwick 25 km

 

Eén van de lucratiefste handeltjes rond de van oost naar west of andersom wandelende Hadrian walkers is het bagagevervoer. Diverse kleine maatschappijtjes brengen tegen £ 6 per stuk je bagage naar de volgende accommodatie. Van een B&B houder verneem ik dat dit gerust tot 13500 stuks per seizoen kan opleveren.

Bij de planning van deze tocht had ik al snel begrepen dat het interessanter is om de tocht van west naar oost te lopen, anders dan beschreven in menige gids. De reden is simpel, je hebt de wind en de regen in de rug, én het levert beter licht op voor het nemen van foto’s – een hobby waar ik  de moeite voor doe mijn Nikon D90 mee te sleuren met 18-250mm lens (voor de kenners) toch geen ultralight ding. 

Het zal ons allemaal van pas komen vandaag, dacht ik bij het opstaan – net nu het interessantste gedeelte van de Hadrian Wall eraankomt.  Met reizigers reflex speur ik dan ook als eerste ochtendbezigheid het wolkendek af: grijs, dik en laaghangend dus, geen goed vooruitzicht. En voor de rest van de 25 km te gaan zal er geen verandering inkomen. Mijn regencape zorgt er trouwens voor dat in een mum van tijd – en door de constante inspanning van klimmen en dalen tussen Steel Rigg en Brocolitia Roman Fort – het binnen even vochtig wordt als buiten. En door het hoge gras ook mijn boots op zinkende overzetboten beginnen te lijken.  Wanneer je zo ingekapseld wandelt, verandert ook het zicht op de omgeving, je kan nog enkel stappen en  hopen op een einde.

Simon vroeg me eergisteren waaraan  ik zoal denk als ik wandel: aan 1001 gedachte en 0 tegelijkertijd, het zijn flarden die in je geest opdoemen om even snel te verdwijnen, soms is het op het ritme van de stappen, soms in de cadans van de ademhaling – het is eerder alsof je tijdens het stappen je een delete-knop hanteert om constant je geest leeg te maken en enkel gefocust te zijn op wat je ziet en ervaart, want alles is nieuw en te ontdekken.

Ik moet hier denken aan een Humo interview –met ik weet niet meer wie- waarin wordt omschreven waarom je tijdens het reizen je vaak jezelf tegenkomt. Het is door de afstand met de ongekende omgeving dat je ook jezelf vanop afstand begint waar te nemen. Je gaat door het stappen de confrontatie aan met de natuur en daardoor ook met je plaats in die veranderende omgeving.